انتظار فردا . . .  

همه دیروز منتظرم فردا را ،شاید آخر ابر احساس تو باران ریزد!

شاید آخر بوسه من به لب عکس ترت جان گیرد!

شاید این بغض فروخورده من،بر سر شانه تو سر ریزد!

بشکند شیشه تنهایی من،این همه واژه آه از دلم بگریزد!

نه به خوابم که به بیداری خویش،سینه ام سینه ی گرم تو را بفشارد!

ولی افسوس و صد افسوس که باز امروزم،با امیدی که کمرنگ تر از دیروز است،

به امید صبح فردا میمیرد!!